Wat is een niet-reanimerenpenning en wanneer stop je met reanimeren?

Het leven zit vol onzekerheden, en hoewel we er liever niet over nadenken, kan er een moment komen waarop we zelf geen beslissingen meer kunnen nemen over onze medische behandeling. In zulke situaties kan een niet-reanimerenpenning een belangrijke rol spelen. Maar wat is zo'n penning precies en wat betekent het voor de hulpverleners? Laten we dat eens nader bekijken.

Wat is een niet-reanimerenpenning?

Een niet-reanimerenpenning is een fysiek plaatje – meestal van metaal – dat je bij je draagt om aan te geven dat je in geval van een hartstilstand of ademstilstand niet gereanimeerd wilt worden. Het is een duidelijke en directe manier om jouw wens kenbaar te maken op een moment dat je dat zelf niet meer kunt.

Voor de geldigheid van de penning staan de volgende gegevens erop:

• Volledige naam
• Geboortedatum
• Handtekening
• Pasfoto
• Besluit om niet gereanimeerd te worden

Waarom overweegt iemand een niet-reanimerenpenning?

Er zijn verschillende redenen waarom iemand besluit om een niet-reanimerenpenning te dragen. Vaak speelt de kwaliteit van leven een belangrijke rol. Mensen met een ernstige, ongeneeslijke ziekte of een hoge leeftijd met een broze gezondheid kunnen de voorkeur geven aan een natuurlijk overlijden in plaats van een mogelijk traumatiserende reanimatiepoging - die wellicht weinig kans op succes heeft of kan leiden tot een verminderde kwaliteit van leven. Het is een persoonlijke afweging, gebaseerd op iemands eigen waarden en overtuigingen.

Graag benoemen we dat de zorg over complicaties en kwaliteit van leven na een reanimatie niet altijd terecht is. Maar liefst 80-90% van de overlevenden ervaart een jaar na de reanimatie een goede levenskwaliteit. Zowel jong als oud. Bij twijfel over de kansen en risico’s van een reanimatie is het aan te raden om contact op te nemen met een (huis)arts.

Is een niet-reanimerenpenning wettelijk geldig?

In Nederland wordt de niet-reanimerenpenning gerespecteerd door hulpverleners. Wanneer ambulancepersoneel, artsen of verpleegkundigen een dergelijke penning aantreffen bij een bewusteloze patiënt met een circulatie- of ademhalingsstilstand, gaan zij in principe niet reanimeren. Het bezit van de penning wordt gezien als een duidelijke uiting van de wil van de patiënt.

Het is wel belangrijk om te weten dat de penning idealiter vergezeld gaat van een schriftelijke wilsverklaring waarin je jouw wens tot niet-reanimeren uitgebreider hebt vastgelegd en eventueel toegelicht. Hoewel de penning op zichzelf al een sterke indicatie is, kan een schriftelijke verklaring meer context en zekerheid bieden, vooral in complexe situaties.

Hoe kom je aan een niet-reanimerenpenning?

Niet-reanimerenpenningen zijn niet zomaar in de winkel te koop. Meestal worden ze verstrekt via (huis)artsen of via organisaties die zich richten op patiëntenrechten en levenseinde-vraagstukken. Wanneer je overweegt een niet-reanimerenpenning aan te schaffen, is het verstandig om dit eerst met je huisarts te bespreken. Hij of zij kan je adviseren en eventueel doorverwijzen naar de juiste instanties. Ook kan de arts de wens tot niet-reanimeren vastleggen in je medisch dossier.

De niet-reanimerenpenning in de praktijk

Stel je voor: iemand met een niet-reanimerenpenning wordt bewusteloos aangetroffen. De hulpverleners die als eerste ter plaatse komen, controleren de vitale functies. Als er sprake is van een hartstilstand of ademstilstand en de penning wordt gevonden, zien zij in principe af van reanimatie. Ze richten zich dan op op een respectvolle behandeling en eventuele pijnbestrijding. Het is cruciaal dat de penning goed zichtbaar is. Daarom wordt vaak aangeraden om hem om de hals of aan de pols te dragen.

Een belangrijke overweging

Het dragen van een niet-reanimerenpenning is een ingrijpende beslissing. Het is belangrijk om hier goed over na te denken en erover te praten met je naasten en je arts. Zorg ervoor dat je wensen duidelijk zijn en dat je je comfortabel voelt met je beslissing. De niet-reanimerenpenning is er om jouw autonomie te waarborgen, ook op momenten dat je zelf geen stem meer hebt.